HartFord - INTERFACE ZERO PBF

Markus Mecrier:
Podnoszę wzrok na Ivone znad kartki.
- Obawiam się moja droga iż Twoja siostra wpadła w większą intrygę. Wygląda na to że została porwana i jej osobą szantażowany jest ktoś komu na niej bardzo zależy.
- Nie chodzi tu raczej o Waszego ojca. Raczej obstawiał bym Guzmana.
- No chyba, ze był jeszcze ktoś komu bardzo zależało na Annie do tego stopnia, że zrobił by dla niej wszystko?
- Pora się spotkać z tą osobą.

Mercier

Ivone zmarszczyła brwi nieco zbita z tropu.
- To znaczy, że nie ojca, a Guzmana ktoś próbuje szantażować? - zrozumienie powoli wypełniało jej urocze oblicze - Rozumiem! - Pokiwała głową - To by wyjaśniało część zagadki. Ale skoro tak to od Guzmana pewno niczego się nie dowiesz. Bo on na pewno od porywacza również dostał informację o tym by nie angażował nikogo w poszukiwania. Jak zamierzasz z niego coś wyciągnąć?

Dymitrow

Zaczęło się przejaśniać. Jednak dopiero gdy Dymitrow i Nodar dotarli do portu. byli więc zziębnięci i przemoczeni. Stali w centrum portu. Rozpościerał się stąd wspaniały widok. Setki pięknych okrętów unoszących się i opadających w uspokajających się już falach. A zaraz za nimi długa grobla broniąca dostępu do portu najeżona basztami. W tle przestwór oceanu rozświetlana migotliwym światłem słońca przebijającego się przez grube chmury. Wśród oczekujących na dokowanie okrętów znajdował się “Tnący Fale” - żagle miał już ściągnięte i wiosła na wpół wysunięte. Woda uspokoiła się na tyle, że z wieży portowej dano flagami znać i statki pomału zaczęły przybijać do brzegów.
Dymitrow z Nodarem doskonale wiedzieli do którego pomostu będzie chciał przybić Duncan. To człowiek o dynamicznym usposobieniu, jednak mający swoje przyzwyczajenia. Lubi zwiedzać, poznawać improwizować. Ale dokuje do tego samego pomostu, śpi w tej samej sprawdzonej gospodzie i ceni sprawdzonych przyjaciół. Zgodnie z ich przewidywaniami wprost na nich skierował się dziub “Tnącego fale”.
Nie minęło 10 minut a rzucono na brzeg liny cumownicze i powoli opuszczono długi trap. Wówczas to przy burcie pojawił się Duncan. Ze swoją nieodłączną czerwoną Bardańską bandamą zawiązaną na głowie. Wyraźnie się rozglądał. Nie mógł czegoś dostrzec więc wspiął się na burtę i trzymając olinowania rozglądał się bardzo uważnie po porcie. Wreszcie ich dostrzegł i zaczął dawać dziwne znaki rękami. Ni to przywitanie ni to odpędzanie. Jego ręce falowały i migały Niewiele mówiąc Dymitrowi i Nodarowi.
Nagle Nodar pochwycił za rękaw Dymitrowa i szaprnięciem powalił go za stertę skrzyń i beczek ułożonych w stos nieopodal. Samemu dając susa za nim.
Dymitrow spiorunował przyjaciela spojrzeniem pełnym wyrzutu. Nodar dał mu jednak znak by milczał i szybkim gestem wskazał w stronę pomostu. Dymitrow wychylił sie zza beczki i spojżał w stronę wskazywana przez kompana.
Po pomoście szedł wysoki oficer zakuty w kirys z długim u pasa w ozdobnej pochwie po lewej stronie kołysał się agaryjski ciężki rapier po prawej lewak oraz pistolet. Obok niego podobnym tempem poruszało się 6 podobnie odzianych żołnierzy.



Ta twarz… Dymitrow od razu rozpoznał… Goran Bardhi!... Z ust zwiadowcy wypłynęła fala przekleństw agarysjkich. Co jedno to gorsze. Nodar trzepnął Dymitrowa Kapeluszem, który ściągnął z głowy by było go mniej widać. Dymitrow zamilkł w momencie. Długa blizna na twarzy oficera. To dzieło Dymitrowa. Czasem żałował że nie dokończył dzieła… To przez niego Dymitrow z Nodarem zdezerterowali. I to miały na celu dziwne znaki, które dawał Duncan.
- Co ten chmuli* syn tutaj robi… -  zamruczał Nodar.

Dymitrow ściągnął brwi przypatrując się schodzącym. Jeden z schodzacych na pewno nie był Agaryjczykiem.



Odziany podobnie jednak u pasa nosił prosty klasyczny Kordyjski rapier. Widać było od razu, że łączy go z Gorenem solidna więź męskiej przyjaźni. Dyskutowali bowiem zawzięcie.

----------------------------------

Test percepcji

Nodar - 14
Dymitrow (-1 za ból glowy -1 za rany +2 za przewagi) - 4
 
* chmul - agaryjski niebezpieczny szkodnik. Z daleka przypomina kępę trawy z bliska paskudnego porośniętego długim futrem szczura. Porusza się na ogół wolno. Jednak gdy poczuje zagrożenie puszcza chmarę czarnego trującego dymu i wszystko w pobliżu słabnie lub umiera.

Markus Mercier:
- Możesz mieć rację. Jeśli zależy mu na Twojej siostrze to może nic nie powiedzieć.
- Może trzeba będzie przyglądnąć się jego interesom i ostatnim inwestycjom. Komuś musiał zaleźć za skórę lub być do czegoś przydatnym.
- Muszę się dowiedzieć to jest wykonawcą poleceń finansowych Guzmana.
- Przecież nie może się tym zajmować osobiście, na pewno ma od tego ludzi.
- A od tego człowieka w taki bądź inny sposób już coś się będzie można dowiedzieć.
- Myślę iż Twój ojciec mógłby nam tutaj pomóc.
- Pozwolisz iż odprowadzę Cię, po przypadkowym spotkaniu, do domu?

Markus Mercier:
- Raul przyjacielu. Co też w Ciebie wstąpiło?! Jakiej sprawie? (udaję, że nie pamiętam o co mu chodzi)
- Spotkałem panienkę Annę na spacerze i postanowiłem odprowadzić bezpiecznie do domu.
- Ot taki pretekst żeby jeszcze skosztować Twojego wybornego wina.
- A przy okazji ja w innej sprawie… finansowej…. Że tak powiem – ściszam głos – myślę że też coś na tym ugrasz.

Staram się go zaintrygować żeby chciał kontynuować rozmowę.  Jeśli mnie zaprosi to kontynuuję.
Jeśli jest ładna pogoda to proponuję wyjście do ogrodu aby dać możliwość Ivone podrzucenie listu.

- Sprawa jest bardzo prosta. Chodzi o Guzmana. Dosyć szybko się dorobił… chciał bym wiedzieć jak.
- Od Ciebie przyjacielu potrzebuję nazwisko. Kto jest jego wykonawcą finansowym.
- Jeśli uda mi się go przekonać, żeby dzielił się z nami informacjami to zgadnij jak bardzo możemy na tym zyskać?
- Nie martw się… wszystko biorę na siebie. Znasz mnie, że jestem zaradną osobą.
- Proszę tylko o nazwisko, a jeśli będziesz miał ochotę w to wejść dalej, to albo pożyczę od Ciebie pewną sumkę lub nawet dam Ci możliwość zainwestowania wraz ze mną na podstawie zdobytych informacji.
- Co Ty na to przyjacielu?

Mercier

Mendoza dał się przekonać choć nie bez wachania. Zaprosił Merciera do biblioteki, gdzie usiedli przy stole. Mendoza wysłuchał w milczeniu co miał do powiedzenia Mercier i rzekł.
- Guzman to zawodnik poza naszym zasięgiem. A moje interesy drogi Panie są zbyt od niego uzależnione bym miał przeciw niemu startować. Kto jest jego wykonawcą finansowym, kto mu doradza… Sam oddałbym sporo za taką wiedzę. - Westchnął cieżko - To gruba ryba, która wszędzie ma macki. Wie na co i gdzie będzie popyt. Stał się moim głównym odbiorcom. Jeśli zrezygnowałby z dnia na dzień oznaczałoby to dla mnie koniec świata. Guzman dostał miejsce w radzie bo naprawdę należy do najpotężniejszych ludzi w mieście. Wystarczy jego skinienie ręki a upadają takie imperia jak moje. Kolejny ruch a na ich miejsce powstają nowe. Guzman dzisiaj handluje tkaninami. Jutro złotem, a za tydzień zbożem. Ten człowiek ma nieludzką wręcz intuicję. Mimochodem podrzucił mi kilka propozycji do inwestycji, a ja bez wahania wyłożyłem pieniądze na wskazane cele. Wszystko zwróciło się po wielokroć. To człowiek o złotych rękach, czego by się nie dotknął zamienia w zysk… Ja sam przeciwko niemu nie wystąpie i tobie też radzę powstrzymać się nim będzie za późno. Lepsi od ciebie próbowali i wszyscy nie zbliżyli się nawet do Guzmana.


Dymitrow

Dymitrow z Nodarem odczekali jeszcze chwile nim wyszli z powrotem na pomost. Teraz widzieli jak Duncan pośpiesznie wydaje polecenia swoim ludziom ewidentnie był zdenerwowany. Podeszli do niego spokojnie. Gdy ten się odwrócił podskoczył z przerażenia.

- A wy tu skąd na Jedynego! - wrzasnął

- Powiedz mi lepiej czemuś przywiózł tutaj tą zarazę - mówiąc to Dymitrow wskazał w kierunku w którym zniknęli Agaryjczycy.

- Zbyt późno zorientowałem się kim są. Po fakcie…. Wybaczcie… Byliśmy już na morzu. Gdy ktoś zapytał o bliznę tego Agarysjkiego oficera i przytoczył historie, jak to zdrajca i dezerter go drasnął. Natychmiast dodałem dwa do dwóch… Ale emisariusza nie dało rady wyrzucić za burtę i utopić… Znasz mnie zawsze chwalę twój przybytek - zwrócił się do Nodara - Zrobiłem to jeszcze w porcie jak ustaliliśmy warunki przeprawy… Eh… Sprowadzilem wam tu tym razem same problemy.

- W jakim celu przypłynęli. Może szybko odpłyną. - Zaznaczył z nadzieją Dymitrow.

- Wracają resztki kontyngentu Kordyjskiego. Tylko część kadry oficerskiej płynęła ze mną. Pozostali dotrą z resztą kompanii. Najwcześniej za miesiąc czasu. Gdy będą w komplecie udadzą się na dwór cesarza…Negocjować wsparcie wschodniego frontu. Do tego czasu zabawią pewno w Dominante.  Ten Kordyjczyk chce wrócić na swoje włości a są dobrymi przyjaciółmi z tym oficerem więc pewno agaryjczyk zatrzyma się u niego.

-----------------

Mercier Przekonywanie (+3 za wiarygodność -2 za stosunek Mendozy) 5 przeciwko mendozie 4.

Nikoła Dymitrow:
- No to będziemy żyć w jeszcze ciekawszych czasach niż do tej pory - sposępniałem.
- Dzięki za informacje drogi przyjacielu i nie mam do ciebie żadnych pretensji, ot tak wyszło. Poza tym gdyby ktoś inny go przywiózł to nic byśmy się nie dowiedzieli.
- A teraz musimy iść niestety i zastanowić się co dalej robić. Trzymaj się Duncanie. No chyba, że ty masz zamiar jakieś interesy z naszym przyjacielem załatwiać ? - pytam się karczmarza.
Po tym jak odeszliśmy mówię do Nodara.
- Ciekawe jak to rozwiążemy i czy ciebie jeszcze on pamięta. Mojej gęby nie zapomniał mogę się założyć...

Markus Mercier:
Cmokam z szacunkiem.
- No no przyjacielu, wiedziałam, że daleko zajdziesz.
- Dochowam wszelkiej tajemnicy, a Twoja propozycja jest bardzo ciekawa.
- Mam jednak inne pytanie.
Celowo układam pytanie tak żeby uśpić jego czujność.
- Czy jest ktoś w tym mieście szczególnie niechętny wobec Guzmana? Chodzi mi o to, że tylko wspominając jego nazwisko mogę sobie lub Wam napytać biedy? Bardzo bym tego nie chciał w związku z naszą ewentualną przyszłą współpracą.